Mexico 1986 . Zelfs wie toen nog niet geboren was , heeft het inmiddels meer dan eens kunnen beleven . De nachtelijke overwinning en verlengingen tegen Rusland . De winnende penalty na opnieuw verlengingen tegen Spanje . Ons land in een halve finale van een wereldkampioenschap . En een triomftocht door de hoofdstad . Prachtige beelden die oeverloze herhalingen weerstaan .

Maar wat waren de economische gevolgen van dit uniek gebeuren . Zijn we er daardoor beter of slechter op geworden ? Is daar enig onderzoek over gebeurd ? En welke lessen kunnen we daaruit trekken ?

Het meeste onderzoek over de economische effecten van europese of wereldkampioenschappen voetbal spitst zich toe op de impact bij de organiserende landen . De resultaten van dat onderzoek zijn niet eenduidig . Behalve de evidentie dat horeca en bouw er wel bij varen . Toch opvallend dat de pers er steeds meer aandacht aan besteedt  . En nu ook aan de sociale dimensie . Terecht  . Tijdens het Mexicaans avontuur was er enkel wat beleefde interesse voor het sociaal programma rond het voetbalgebeuren . Over de werkomstandigheden bij de bouw van de infrastructuur helemaal niet  .Dit is duidelijk wel het geval voor  het huidig WK in  Brazilie en voor het ( al dan niet ) komende in Qatar.

Wat de impact betreft op de ondernemingen uit ons land betreft , is er de BSTC club van Agoria,  die  actief onze bedrijven ondersteunt om te scoren bij internationale sportevenementen . Toeval of niet , daarbij komt men wat het aantal betreft , op een bedrijven-elftal uit . Dat is althans zo in Brazilie en was zo in Oekraine en Polen voor het voetbal EK 2012 . Daaruit kan men in elk geval al afleiden dat er geen verband te leggen is tussen kwalificatie voor de kampioenschappen en de activiteit van de bedrijven die technologie kunnen aanbieden .

Maar er is wellicht wel een verband tussen kwalificatie en de binnenlandse activiteit van deelnemende landen tijdens het voetbalfeest . De impact op de consumptie van goederen en diensten tijdens die periode is zeker positief . Minder duidelijk is de impact op de productiviteit van de werknemers tijdens die periode . Wel evident is dat die impact dubbel zo groot is als men in plaats van 2 weken , vier weken in de running blijft  . Maar veel moeilijker zijn de positieve en negatieve effecten in te schatten . Enerzijds heb je tijd- en mogelijk  concentratieverlies . Anderzijds heb je het verhoogd enthousiasme , een groter samenhorigheidsgevoel enz ..

Mijn stelling is alvast dat de euforie op korte termijn wel positief kan werken , maar geen goede raadgever is op langere termijn . Kijk maar naar 1986 . We kwamen toen uit een lange periode van volmachten en ingrepen in de loonvorming , tot en met de beperking van de heilige indexering toe . Maar na de zomer 86 volgde vooreerst sinds 10 jaar een nieuw Interprofessioneel akkoord . En vanaf 87 kregen we de onderhandelingsvrijheid terug . Met welke gevolgen ?

Het is toen dat onze loonkosten de pan zijn uitgerezen en dat de befaamde historische loonkostenhandicap is ontstaan  . Gedurende de 6 jaar volgende op de kwalificatie voor de halve finale hebben we vrij onderhandeld over de lonen. En is het misgelopen . De loonkostenhandicap tov de drie buren is met ruim 6  % verhoogd . En het zijn meteen de laatste 6 jaar geweest van vrije onderhandelingen sinds 30 jaar . Dehaene greep in met een loonblokkering vanaf 93  en met de loonnorm die de sociale partners de loonboeien omdeed vanaf 96 . Tot nu .

Voor de voetballers die ons hadden meegesleept in de euforie is bij mijn weten geen loonnorm toegepast